ادراک گفتار کودکان دبستانی با آسیب شنوایی: بررسی اثربخشی گفتار نشانه‌ای فارسی

هدف: پژوهش حاضر، بر آن است که تاثیر استفاده از گفتار نشانه‌ای فارسی را بر توانایی ادراک گفتار کودکان با آسیب شنوایی دبستانی شهر تهران ارزیابی کند. روش: این مطالعه به شیوه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای مرحله‌ای 16 کودک به عنوان نمونه از بین دانش‌آموزان 9 تا 12 ساله با آسیب شنوایی عمیق شهر تهران انتخاب شدند.  8 کودک به عنوان گروه آزمایش در یک دوره آموزشی فشرده گفتار نشانه‌ای 5 ماهه، هر روزه قرار گرفتند. این گروه  با 8 کودک با آسیب شنوایی عمیق دیگر به عنوان گروه کنترل همتاسازی شدند. آزمون ادراک شنیداری(APT-HI)  برای هر دو گروه در پیش‌آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری، مورد استفاده قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از طرح اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. یافته‌ها: نتایج حاکی از آن است که استفاده از گفتار نشانه‌ای سبب بهبود چشمگیر ادراک گفتاری گروه آزمایش شده است (05/0p<). اما تفاوت معناداری بین میانگین نمرات درک گفتاری گروه کنترل در سه موقعیت پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری مشاهده نشد (05/0p>). نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاکی از تاثیر استفاده از گفتار نشانه‌ای فارسی بر بهبود توانایی ادراک گفتار کودکان با آسیب شنوایی است.